Tarwegras zijn ontkiemde tarwekorrels, die lange grasblaadjes vormen. Dit gras bevat zoveel cellulose dat het onverteerbaar is voor mensen, maar als je de blaadjes uitperst met een juicer krijg je tarwegras-sap. Zou je deze plantjes niet in je juicer stoppen maar verder laten groeien, dan krijg je een volwassen tarweplant. Tarwegras is dus onvolgroeide tarwe.
Tarwegras-sap is een zoetig groen drankje, dat als voedingssupplement kan worden toegevoegd aan vruchtensap of gezonde smoothies. Behalve van tarwe worden er ook van andere granen grassap gemaakt, zoals haver, gerst en kamut, een oergraan.
Tarwegras is eigenlijk een superfood avant la lettre, waar in de vorige eeuw medicinale eigenschappen aan werden toegedicht. Merkwaardig genoeg is tarwegras pas recent onderzocht en de voorlopige conclusie is dat het qua voedingswaarde niet veel anders is dan spinazie en worteltjes.
De geschiedenis van tarwegras
Omdat tarwegras zowel in extreem warme als extreem koude klimaten kan groeien, wordt beweerd dan de Inuit op Groenland het eeuwenlang drinken en dat het al duizenden jaren geleden bekend was bij de oude culturen in het Midden Oosten.
Zeker is dat de de consumptie van tarwegras in de Westerse wereld begon in de dertiger jaren van de vorige eeuw. Na de nodige experimenten zette de Amerikaanse landbouw-scheikundige Charles Schnabel een handeltje op en rond 1940 werden busjes van zijn “wheatgrass” in poedervorm verkocht in apotheken in de Verenigde Staten en Canada. De ideeën van Charles werden enthousiast omarmd door Ann Wigmore, een natuurgeneeskundige en groot voorstander van het tegenwoordig zo populaire “raw food”. Tarwegras zou niet alleen een waardevol onderdeel zijn van een raw food dieet, maar ook in staat zijn om het lichaam te ontgiften en zelfs tal van ernstige ziekten te genezen.
De samenstelling van tarwegras
Tarwegras bevat plantaardige eiwitten, wat suikers, veel voedingsvezels en de typische plantaardige stoffen chlorofyl en carotenoïden. Daarnaast bevat het de micronutriënten vitamine C,
Foliumzuur (vitamine B11), Niacine (vitamine B3) en wat vitamine B6. Aan mineralen bevat het zink, chromium, ijzer en calcium. Het gehalte aan voedingsstoffen, zowel de macro- als de micronutriënten is echter helemaal niet zo sensationeel.
Tarwekorrels
Het meest opvallende kenmerk van tarwegras is het hoge gehalte aan chlorofyl, wat ook al niet opmerkelijk is. Het is de stof die een plant groen maakt en je vindt het ook in andere (donker)groene groenten, algen, groene erwten en kiemen. Omdat mensen niet zoals koeien een enzym hebben om chlorofyl goed af te breken en om te zetten in bruikbare stoffen, is het maar de vraag of het zin heeft om dit extra tot je te nemen. Ons onvermogen om chlorofyl op te nemen houdt ook in dat tarwegras niet in staat is om je bloed te zuiveren en je lichaam te reinigen. Ook de bewering dat een glaasje tarwegras-sap evenveel voedingsstoffen bevat als één of zelfs twee kilo groente, blijkt niet uit de voedingstoffen die het bevat.
De gezonde effecten van tarwegras
Net als andere planten heeft tarwegras heilzame eigenschappen. De pulp, die na het persen van tarwegras overblijft, wordt al langere tijd gebruikt in de natuurgeneeskunde om wonden, huiduitslag en andere huidaandoeningen te behandelen. De bekendste toepassing van tarwegras is echter het tarwegras-sap, dat een populariteit-boost heeft gekregen door de raw food cultuur en de moderne sap-barretjes.
De lijst van vermeende gezonde eigenschappen is bijna eindeloos. Het zou sterk ontgiftend werken omdat chlorofyl zware metalen, pesticiden en PCB´s kan binden waarna ze samen via de urine en stoelgang het lichaam verlaten. Tarwegras zou de bloedsuikerspiegel verlagen en gunstig zijn voor het bloed, het verlaagt de bloeddruk en bevordert de bloedcirculatie. Het zou de vorming van bloedklonters tegengaan en daarmee trombose kunnen voorkomen. Dit laatste is niet zo aannemelijk gezien de aanwezigheid van vitamine K. Vitamine K is eigenlijk geen vitamine, maar de stof die zorgt voor bloedstolling. Tegen kanker zou tarwegras heilzaam zijn omdat het ongewenste celmutaties tegengaat en zo de uitbreiding van tumoren kan afremmen. Bovendien zou het het DNA herstellen.
Tarwegras is naar verluidt verder gunstig bij vermoeidheid, zware fysieke of geestelijke inspanning, hoofdpijn, hormonale klachten, ouderdomskwalen, stress, Alzheimer en Parkinson voorkomen en allerlei kwalen en ontstekingen van het spijsverteringskanaal. Het houdt niet op, ook het gebit en tandvlees, de botten (artrose, artritis en jicht), de spieren, de longen en de weerstand zouden zijn gebaat bij tarwegras. Geen van deze claims worden overigens bewezen door wetenschappelijk onderzoek, waarbij wel de kanttekening moet worden geplaatst dat tarwegras nog niet heel uitgebreid is onderzocht.
Er zijn wel aanwijzingen dat tarwegras een pijnstillende en ontstekingsremmende werking heeft, die ook wel bevestigd word door beperkt onderzoek. Ook zou het bloedstelpend zijn, hetgeen goed kan kloppen gezien de aanwezigheid van vitamine K, de stollingsfactor. Maar ook dit is eigenlijk nog niet afdoende onderzocht. Dan is er nog de mogelijk positieve beïnvloeding van de geslachtshormonen en het verhogen van de vruchtbaarheid. Of dit nu komt door het Foliumzuur in tarwegras of door de mysterieuze “Grass Juice Factor”, experimenten met proefdieren laten zien dat zij harder groeien en vruchtbaarder zijn als zij tarwegras-sap toegediend krijgen. Het is maar de vraag wat deze onderzoeksresultaten voor de mens betekenen. Er zitten nu eenmaal stoffen in tarwegras die sommige dieren wél, maar de mens niet kan verteren.
Dit alles neemt niet weg dat er toch behoorlijk wat mensen zijn die een fysieke en mentale boost toeschrijven aan een glaasje tarwegras-sap. Mogelijk is er toch een mysterieus en nog niet geanalyseerd stofje in het spel of is het een kwestie van het placebo-effect, wat overigens ook prima is.
De nadelen van tarwegras
Als je realistisch kijkt naar tarwegras is het bijna zeker niet het wondermiddel, waar het volgens sommigen voor versleten (en verkocht) wordt. Op zijn zachtst gezegd wordt de hoeveelheid gezonde voedingsstoffen in tarwegras-sap zwaar overdreven. Een gevarieerd eetpatroon of een kankermedicijnen kan het groene sapje evenmin vervangen. Tarwegras kan natuurijk wel een aanvulling vormen op een voedingspatroon dat van zichzelf al gevarieerd en uitgebalanceerd is. Toch zijn er wat waarschuwingen op zijn plaats.
Ook als sap bevat tarwegras nog grote hoeveelheden cellulose. Deze onverteerbare vezels kunnen spijsverteringsproblemen en darmklachten veroorzaken. In het begin zou je deze klachten nog kunnen wijten aan de mogelijk ontgiftende werking, maar veel mensen melden buikklachten als krampen en diarree juist na een langere tijd tarwegras-sap drinken. Dit kan zelfs de vorm aan nemen van een tarwegras-allergie. Vrij veel mensen blijken allergisch te zijn voor stoffen in tarwegras, waarvan het nog onduidelijk is om welke stoffen het precies gaat. Behalve maag- en darmklachten kan een allergische reactie zich openbaren als huiduitslag en zwellingen. Heb je last van deze reacties, laat het tarwegras dan voor wat het is. De volgende allergische reactie zal nog heftiger zijn en kan zelfs leiden tot een anafylactische shock.
Heb je coeliakie of ben je intolerant voor gluten, dan moet je ook oppassen met tarwegras. Gluten zijn de eiwitten die in de tarwekorrel zijn opgeslagen om te dienen als voedsel voor de plant die daar uit groeit. Tarwegras heeft dat voedsel opgebruikt en nog geen korrels, dus in principe is tarwegras glutenvrij. Toch werden er bij onderzoeken sporen van gluten in tarwegras-sap gevonden.
Tarwegras bevat veel vitamine K, de stof die ervoor zorgt dat je bloed stolt en een korstje vormt als je een wond hebt. Maar ook in het lichaam kunnen zich bloedklonters vormen, hetgeen trombose en infarcten kan veroorzaken. Gebruik je bloedverdunners om dat te voorkomen, dan is tarwegras net als andere voedingsstoffen met veel vitamine K geen gezonde optie. Dit omdat ze de verdunning van het bloed tegenwerken.
Tarwegras kopen of zelf kweken
Behalve een vers tarwegras-sapje in een sapbar, kun je tarwegras in poedervorm kopen om toe te voegen aan je vruchtensap of gezonde smoothie. Als je de smaak van tarwegras-sap lekker vindt, wat overigens maar bij weinig mensen het geval is, kun je de poeder ook weer omtoveren in tarwegras-sap door een theelepel ervan met water te mengen.
Als het goed is, bestaat tarwegras-poeder uit puur gedroogd tarwegras-sap en is het op lage temperatuur gedroogd, zodat er geen voedingsstoffen verloren zijn gegaan.
Neem nooit meer dan tweemaal daags een theelepel en als je ermee begint, zelfs minder. Gezien de spijsverteringsproblemen die tarwegras-sap bij relatief veel mensen veroorzaakt, is het beter om langzaam op te bouwen.
Kun je wel goed tegen tarwegras-sap en voel je je er lekker bij, dan kun je er ook voor kiezen om zelf tarwegras te kweken uit tarwegras-zaden. Dat is vrij eenvoudig en het gaat snel, binnen tien dagen is het tarwegras klaar. Vervolgens kun je het uitpersen. Dat moet met een juicer, een keukenmachine die het sap en de pulp scheidt. Een blender is niet geschikt omdat die de cellulose, de voor de mens onverteerbare vezels, in het sap laat zitten. Om optimaal van de voedingsstoffen te profiteren moet je tarwegras direct na het uitpersen opdrinken.
Hier kun je verder lezen over andere superfoods.